دائو، دِه و موجودات

دائو مصدر خیر است و دِه (راستی) بنیادِ آن.
خیرِ مهتر خیراندیش نیست؛
دائوی آن، خودبه‌خود خیر است.
دِه (راستیِ) مهتر راست‌سوی نیست؛
دائوی آن، خودبه‌خود راست‌سوی است.

سر و کار یابندۀ دِه با موجودات چگونه است؟
چون موجودات را در دلِ دریابد،
سرمشقِ ظهور آنان را ادراک می‌کند،
و به واسطۀ این ادراک، از حدّ طبیعت عالم در می‌گذرد.
چون طبیعتِ عالم به‌کلّی تُهی شد،
موجودات همه با دائو و دِه یکی است.

道者善之長，德者善之基。上善不善，其道自善。上德不德，其道自德。德之所得，何物得？乃得之於心，明之於理，以盡天下之性。性虛好生，故物物同於道德也矣。

- از رسالۀ اسرار دائویی (دائوشِوئِن پیِن 道玄篇)، نوشتۀ وانگ دائویِوئِن (王道淵؛ ؟-1380م‍.) فصل 12.
- نقاشی: جّائو مِنگ‌فُو (趙孟頫؛ 1254-1322م‍.)