"... دیگر رمز معروف شرق دور لاک‌پشت است؛ او نیز در میان بخش‌های بالایی و پایینی لاک خویش جای گرفته است، همچون انسان که در میان آسمان و زمین قرار دارد؛ و در این نمودار شکل این دو بخشِ لاک، همانند جایگاه آنها، مهم است. لاکِ مافوق که این جانور را «در بر می‌گیرد» از سبب صورت گِرد خود باز با آسمان متناظر است و به همین طریق، قشر پایینی لاک که جانور را «بر دوش می‌کشد» از سبب تخت بودن با زمین تطبیق می‌کند. بنابراین، کل لاک تصویری است از عالم، و لاک‌پشت در میان این دو بخشِ خود، نمودار جزء میانی سه‌گانۀ بزرگ[1] یعنی انسان است. بعلاوه، جمع شدن لاک‌پشت در درون لاک، رمز مرکز جستن در «مرتبۀ ازلی» است که مقام «انسان راستین» باشد، و این تمرکز نیز همچنین تحقق فراوانی امکانات بشری است، زیرا گرچه مرکز ظاهراً فقط یک نقطه است بدون امتداد، همین نقطه است که در مقام مصدر، واقعاً همه چیز را در بر دارد، و درست از همین سبب است که «انسان راستین» در بر دارندۀ هر آن چیزی است که در مرتبه‌ای از وجود ظهور یافته است که او خود با مرکز آن مرتبه یکی است."
- رنه گنون، سه‌گانۀ بزرگ[2] (نیویورک: سوفیا پِرِنیس، 2001)، ص 91.
[1] سه‌گانۀ بزرگ: سان تْسای 三才 عبارت است از «آسمان» و «زمین» افرون بر جزء میانی و میانجی آن دو، «انسان».
[2] کتاب سه‌گانۀ بزرگ اثر حکیم بزرگ فرانسوی، شیخ عبدالواحد یحیی، رنه گنون (1886-1951) به فارسی ترجمه شده است و به زودی از سوی انتشارات موسسه حکمت و فلسفه ایران به چاپ خواهد رسید.
انسان راستینِ دریاهای شمالی [سوار بر لاک‌پشت] (北海真人像) اثر وُووِی (吳偉؛ 1459-1508م.).