دائوی آسمان گِرد است و دائوی زمین چهارگوش. فغفور فرهمند از آنها مشق می‌کند و امور زِبَرین و زیرین را مستقر می‌گرداند. گرد بودن آسمان یعنی چه؟ بذروجود (جینگ 精) و جان بُخاری (چی 氣) بالتناوب صعود و نزول می‌کنند، و در چرخه‌ای بی‌وقفه می‌گردند و به هم می‌آمیزند. پس گویند دائوی آسمان گِرد است.... یک دورِ روز و شب راهی دایره‌شکل است. بیست‌وهشت منزلی که ماه در آنها می‌سپَرد و جایگاه ارّابه را به شاخ می‌پیونداند، راهی دایره‌شکل است. چرخش بذروجود در فصول چهارگانه که در یکی صعود و در یکی نزول می‌کند، و همه فصول را به هم متصل می‌گرداند، راهی دایره‌شکل است. چیزها چون می‌جنبند، می‌شکفند، و چون شکفتند، حیات می‌یابند، و چون حیات یافتند، نمو می‌کنند، و چون نمو کردند، بزرگ می‌شوند، و چون بزرگ شدند، کمال می‌یابند، و چون کمال یافتند، رو به ضعف پیش می‌روند، و چون ضعیف گشتند، می‌میرند، و چون مردند، ناپیدا می‌گردند: این نیز راهی دایره‌شکل است.

- از سالنامۀ بهار و پاییز ریش‌سپید لِو (لِوشّی چّوئِن‌چیو 呂氏春秋؛ کتاب سوم، فصل 5)، جمع‌آوری و مکتوب شده در 239 ق‍.م‍. از منابع کهن‌تر دودمان جَّو.

天道圜，地道方，聖王法之，所以立上下。何以說天道之圜也？精氣一上一下，圜周復雜，無所稽留，故曰天道圜。 ...日夜一周，圜道也。月躔二十八宿，軫與角屬，圜道也。精行四時，一上一下各與遇，圜道也。物動則萌，萌而生，生而長，長而大，大而成，成乃衰，衰乃殺，殺乃藏，圜道也。